چرا هیچ اتفاق مثبتی رخ نمی دهد ؟ در شرایط فعلی اگر هوشنگ ناظری و حمید نوری بگویند ، خلایق هرچه لایق ، سخنی بی راه نیست

تنگه احد : اتفاقات چند روز اخیر حول مدیریت و تصمیم گیری شهری ،  یادآور خاطرات تلخ گذشته  و از سویی نشان از آن دارد که مسئولین و تصمیم گیران شهرستان ساده ترین راه را جایگزین بهترین راه برای رسیدن به هدف قرار می دهند ، در صورتی که نباید اینچنین باشد و بهترین روش برای بهره وری بالا با نظر کارشناسی باید مدنظر قرار گیرد.
  

تنگه احد : اتفاقات چند روز اخیر حول مدیریت و تصمیم گیری شهری ،  یادآور خاطرات تلخ گذشته  و از سویی نشان از آن دارد که مسئولین و تصمیم گیران شهرستان ساده ترین راه را جایگزین بهترین راه برای رسیدن به هدف قرار می دهند ، در صورتی که نباید اینچنین باشد و بهترین روش برای بهره وری بالا با نظر کارشناسی باید مدنظر قرار گیرد.

به گزارش تنگه احد تصمیمات احساسی و غیرکارشناسی ، عدم کار جهادی و روحیه ضعیف در مطالعه و تحقیق علل موفقیت سایر شهرداریهای کشور در کنار سایر عوامل موجب شده است که به نقطه کنونی برسیم و پس از تماشای زیبایی های سایر شهرها با خود بگوییم ، چرا هیچ اتفاق مثبتی در زابل رخ نمی دهد؟

اوضاع به شکلیست که تنها بنظر می رسد اسامی شهرداران و فرمانداران تغییر می کند و اتفاق خاص و برنامه ای مدون مشاهده نمی شود ، حتی در برخی موارد کارهای گذشته یا به فراموشی سپرده می شود یا به جهت اینکه مدیر قبلی آنرا آغاز کرده است ، به پایانش اندیشیده نمی شود تا مبادا به اسم او به اتمام برسد !

نمونه بارز این مثال ، بحث المان آس باد در میدان یعقوب لیث است که توسط دکترغلامعلی خمر انجام شد و حال مدت هاست ، بدون هیچ دلیل قانع کننده ای به حال خود رها شده است ، در صورتی که در کمتر از ده روز با یک برنامه ریزی مناسب می توان آنرا به یکی از جاذبه های گردشگری و تفریحی شهر مبدل کرد ، اما اینچنین نمی شود و به کلافی سردرگم تبدیل شده است.

بی راه نیست که بگوییم یک شهر و نزدیک به دویست هزار جمعیت آن ، مدت هاست که اسیر چنین نقشه سردرگمی هستند و هر روز هم خود را در باتلاق بوجود آمده ضعیف و ضعیف تر می بینند ، در صورتی که اینچنین نباید باشد و پتانسیل ها به گونه ایست که می توان شهر را از شرایط کنونی خارج کرد ، البته که باید اراده ای برای این مهم باشد.

مشکلات این شهر را همه بخوبی میدانیم ، آسفالت نامناسب و عدم وجود فضای سبز و عدم انجام اقدامات فرهنگی ، عدم وجود محل مناسب بازی کودکان و .... بخشی از پازل بهم ریخته شهر زابل است که هیچ تلاشی برای رفع آن مشاهده نمی شود و سردرگمی و بی برنامه گی در مدیران ارشد شهری از جمله فرماندار و شهردار موج می زند.

اینکه مدیر ارشد یک شهرستان  اعم از شهردار و فرماندار ، صبح به دفتر کار خود بیایند و تازه به این فکر کنند که امروز چه باید کرد ، زیبنده نیست ، (البته که امیدداریم به این شکل نباشد) باید از همین امروز بدانید که هفته آینده چه را باید پیگیری کنید و سه ماه بعد کدام اتفاق را باید عملیاتی نمایید  و سرنوشت فلان کلنگ در فلان روز باید به سرانجام برسد ، اگر به جایی رسیدید که برای انجام پروژه های در دست اقدام (اگر پروژه ای باشد) برای مثال احداث میدان رستم ، روزشمار اتمام پروژه قرار دادید ، آنوقت به بودن خود بر این مدار افتخار کنید ، درغیر اینصورت ماندن شما جز خسران برای خودتان و این شهر ندارد.

اینکه حقوق کارکنان شهرداری سروقت پرداخت می شود ، خوب است و جای تشکر اما اینکه این را بعنوان عملکرد بیان کنیم ، خیلی زیبا نیست و جای نگرانی دارد ، اینکه بازدیدهای سرزده از ادارات صورت می گیرد و توصیه هایی می شود ، زیباست و جای تشکر دارد ، اما اینکه هیچ مشکلی از شهروندان در کلان قضیه رفع نمی شود ، جای نگرانی دارد .

سرعت انجام کارها به قدری پایین است که اگر فرماندار و یا شهردار سابق بیایند و بگویند خلایق هرچه لایق ، بی راه نیست و باید آنرا پذیرفت.

توصیه نویسنده این متن این است که شهردار و فرماندار مدت بیست روز ، بدون هیچ هیاهوی خبری و رسانه ای ، با حضور جمعی از کارشناسان و دلسوزان منطقه ، بدور از ناراحتی ها ، بنشینند و برای فردای این شهر برنامه ریزی نمایند تا شاید اتفاقی رخ دهد و فردایی بهتر از امروز نصیب شهروندان فهیم آن شود.